Hakkımda

4 kişilik bir ailenin tek kız çocuğuydum. Yeterince şımartılmış her istediği hemen hemen olmuş bir çocuk.. Tabi 90 larda ne kadar şey istenir ne kadarı olur orası ayrı bir muamma. Ticaret meslek lisesi mezunu ticaret üniversitesi terk'im :( Babamı 46 yaşında kaybettikten sonra 19 yaşımdayken başladı iş haytım. Daha doğrusu hayat maratonum. 20 li yaşlarda tanıştım eşimle. Senesine en kıymetlim geldi dünyaya. Ve geçmişte bahsettiğim kızdan şimdi eser olmayan ben.. Anne olmak hayatımın en zorlu görevi ve en güzel şeyi. Şimdi herşey onun için. Beslenmesi,uyuması, oynaması, okul hayatı, geleceği..

19 Aralık 2015 Cumartesi

Boşanma - boşanmak..

Boşanmış bir anne babanın çocuğu olmak çok zor.. Bu durumu bizzat yaşamış bir çocuk olarak yazıyorum.. Huzursuz ve güvensiz bir ortamda büyümek bir çocuk için tahmin edebileceğinizden çok daha zor.. Hayır henüz 2 yaşındaydım. Minik küçücük bir çocuk.. Tam öğrenme keşfetme en önemlisi oyun çağı.. Bu çocuğun büyüklerin problemleriyle ne işi olabilir ki... Hele ki anne baba arasında seçim yapmak için bırakılan çocuk olmak ne demek bilemezsiniz.. 2 kardeştik. Abim babama ben anneme verildim.. Kim öyle istedi mahkeme mi bir çocuğun annesinden ya da babasından ayrı büyümesi kararını verdi bilmiyorum o zamanlar.. Peki hangi çocuk bu tercih arasında kalmak ister.. Fikrimi soran olmadı o Zaman.. Her neyse 2 yıl ayrı kaldı anne babam.. Sonra barıştılar.. Ama o iki yıl düzelmeyecek hatalara sebep oldular.. Abimin çocukluğunu hatta şuan ki hayatını çaldılar.. Her çocuk boşanmayı kaldıramaz ve abim kaldıramadı.. Psikolojik olarak ona yaşamı boyunca bir hatıra bıraktılar.. Benim 2 yaşımdan 4 yaşıma kadar geçen zaman dün gibi aklımda.. Dün yediğim yemeği unuturum ama anne baba arasındaki görüş günlerinde yaşadıklarımı asla.. Gelelim bugüne.. O küçük çocuk şimdi evli ve 2 çocuk sahibi. Çocuklarım için yapamayacağım hiçbirşey yok bu yeryüzünde.. Ne zaman kavga etsek eşimle hemen dönerim çocukluğuma ve gelir aklıma yaşadıklarım .. Sonra derim ki hatalı arama alttan al gitsin dönülmeze girerse bunu çocuklarının yaşamasını ister misin? Tabiki hayır.. 6 yıllık evliliğim boyunda asla kaldıramam bunu, bunu kabul edemem ve bu kadarına olmaz dediğim ne varsa kabul ettim oldu ve kaldırdım.. Büyük oğlum 4 yaşında.. Bir kaç gün önce eşimle tartışırken yanımıza gelip bizi dinledi arada bir sinirle ona dönüp annen şöyle oğlum baban böyle oğlum dedik.. Bana gelip sessizce kavganız bittiyse oyun oynayabilir miyiz Dedi.. Yıkıldım.. Tokat gibi geldi o cümle bana.. Benim kendi anne babamdan ne farkım kaldı.. Bana yaşatılanın aynısını yaşattım ona.. Sabaha kadar Ağladım hatta hala aklıma geldikçe ağlıyorum.. Bir Zamanlar birbirini deli gibi seven iki insan yıllar sonra anlaşamayabilir, sevgileri bitebilir ya da bir şekilde yollarını ayırmak isteyebilirler.. Şahsi fikrim olarak sonuna kadar zorlarım.. Beni bilen bilir tanıyan tanır. Kolay pes etmem.. Ama bir gün bir anne baba yollarını ayırmak zorunda bile kalsa buna çocuk şahit olmamalı.. Çocuğun oyun vaktinden çalınmamalı.. Bitmek üzere olan bir evliliğiniz varsa bir daha gözden geçirin lütfen.. Çocuğunuzun oyun vakti geçiyor..