Bazen diyorum ki bir gün pat diye duracağım. Evet evet hani öyle hastalan yatağa düş vs olmayacak. Nasıl şimdi her yere aynı anda koşabiliyorum bir an gelecek bir bakacaklar merve artık yok ..
Ahmet doğduğundan beri dünyanın bütün yükünü üstlenmiş gibi hissediyorum ki nitekim kendi hayatımla ilgili olan kısmını üstlenmiş durumdayım.Oysa herşey ne güzeldi. Birlikte bir yola çıktık ve bebek sahibi olduk. 9 aylık serüvende kendimizi hazırladık (meğer sadece anne hazırlıyormuş) Ve doğumuyla birlikte artık hayatın asla eskisi gibi olmayacak. Hoşgeldin bebek :)
Tam 7 yıl oldu gece kesintisiz uyumayalı
Tuvalete rahat gidemeyeli
Evden rahat rahat hazırlanıp çıkamayalı
Sevdiğim bir programı baştan sona izleyemeyeli
Tek başıma arkadaşlarımla görüşmeyeli
Kuaförde bile rahat zaman geçirmeyeli
Kendimi hep ikinci plana atalı
Ayaklarımı uzatıp 5 dakika bile dinlenemeyeli
Kesintisiz yemek yiyemeyeli
Çizgi film bağımlısı olalı
Sevdiğim romanları bırakıp çocuk yetiştirme kitapları dikkatimi çekeli
Oyun parkları uzmanı olalı
Oyuncak bağımlısı olalı vb.
Bu liste uzayıp gider. Nitekim tek çokcukla olsaydım sanırım 2-3 yıl önce hayatım kolaylaşmış ve kısmen düzene girmiş olacaktı. Ardından gelen 2 küçük aşkla hayat gereçten çok zor olmaya başladı. Kendi rutinimden bahsetmek gerekirse;
Sabah 06:00 hazırlan çocukların çantalarını hazırla çocukları hazırla evden çık anneane ve babanneye servis yaptıktan sonra hastaneye (işine) git
Akşam 17:30 işten çık dükkana (kendi işine) eşine yardıma git
22:00 dükkanı kapa ve çocukları topla (anneanede en ufağı babannede diğer ikisi)
22:45 eve giriş
Ahmet okul sebebi ile genelde arabada uyumuş oluyor ve eve gidildiğinde üstünü değişip yatağa yatırıyorum. Almir en hareketli döneminde. Bebeği uyutmaya başladıktan sonra en az 2 saat ayağımda kalıyor (aarada uyusada almirin bağırışları uyandırıyor) tam anlamıyla yatağına yatırmam 01:00 buluyor. Daha sonra Almiri uyutma seansı başlıyor. Aslında ayakta sallanmıyordu ama kardeş kıskançlığı sebebi ile ayağımda sallamadan son bir aydır uyumuyor. Onunda uyuması en iyi ihtimalle 02:30 u buluyor. Benim evi toplayıp ertesi güne hazırlık yapıp yatmam 03:30-04:00 ve sabah yine 06:00 da başa dönüyor.
Evet tam olarak son 9 aydır rutinim bu şekilde ilerliyor. 8 yıllık evliyim ve evime toplamda 6 kez felan temizliğe yardımcı gelmiştir. E peki niye? Çünkü ben mükemmelim herşeye yeterim ya ondan.
27 yaşındayım ve 3 çocuk sahibiyim. 2 işte çalışıyorum ve ev dahil herşeyi ben hallediyorum. Noluyor yani ben yapıyorum da noluyor. Ooo kocam harika hissettiriyor piremsesler gibiyim her gün hediyeye boğuyor defalarca teşekkür ediyor sürekli beni ne kadar sevdiğini söylüyor ve hissettiriyor. Ne güzel dimi. O yüzden dayanıyorum diyebilmek isterdim. Yok canım o öyle olmuyor. Aksine alışılmış olan düzen içinde olurda isyan edersen yardım istersen ya da yanlışlıkla yoruldum bıktım sıkıldım gibi kelimeler kullnırsan hop geliyor en güzelinden tartışma. Son 1 haftadır sadece bunu düşünüyorum. Neden? Nedir bu herşeye yetebilme sevdası. Neeyim ben.. İnsan olduğumu unuttuğumu hatırladım. Ben bir Anneyim, eşim, kadınım.. Tabiki kedni ihtiyaçlarım var. Tabiki kendime zaman ayırmalıyım. Bir süre sonra herşeye yetebilmeyi bırak çocuklarımı sevmeye halim kalmayacak böyle giderse. Şimdi dur dedim işte kendime. Düşündüm ne yapabilirim. Hayatımı kolaylaştırmalıyım ama nasıl?
Baba.. evet evet böyle bir sıfatı taşıyan biri ile yaşıyorum evde. Çocuklarımın üzerinde benim kadar hak sahibi bir adamdan bahsediyorum. E bunca yazılanların içinde o nerde..Söyleyim hemen evde bir koltuk üzerinde elinde telefon sürekli heryerinin ağrıdığından şikayet edip cep telefonu ile ilgilenen bir birey..
Bu işte bir terslik var. ve vazgeçiyorum mükemmel anne olma isteğimden..
Zaten çalışıyorum öyleyse ikinci bir iş (kendi dükkanım bile olsa) gitmek gereksiz..
3 çocuk var ve ikisi bebek. Aynı anda 3ünü uyutursam kendime vakit ayırabilirim ama tek başıma bunu yapmam imkansız öyleyse baba faktörü devreye girmeli ve çocuklar pay edilmeli
Kednimi en iyi hissettiğim yer kuaförüüm ama orda bile stres oluyorum öyleyse nasıl ki hafta içi anneler destek veriyor çocuk bakımına kuafördeyken de pek ala idare edilebilir relax oluyorum.
Kız kıza kafa dağıtmak fikri bile gözlerimi parıldattı. En son hiç çocuksuz dışarı çıktığımda henüz çocuk sahibi değildim. En yakın zamanda böyle bir plan yapıcam ve resetlenicem.
Gelelim en önemli konuya temizlik. Bunca şeyin arasında kendi evimin işini nasıl yetiştirmişim valla bravo bana. Neden yardım çağırmıyorum kendi canıma kastım mı var.. Bundan sonra düzenli her hafta cuma günü yardımcı bir abla evimizin rutin işini yapacak anlaştım ve kafam şuan bile çok rahat.
Bazen eş ile bazen tek başıma kafamı dinlemeye ihtiyacım var ve bu sağlanmalı. Çok basit şeyler bile enerji depolamanızı sağlayabilri. Babalar bir not kağıdına seni seviyorum yazıp kalktığı gibi görebilecek bir yere assanız mesela ya da bir kaç parçadan oluşan kahvaltı kadınları gülümsetmeye öylesine yeter ki. Baktınız çok yorgun bitmiş halsiz düşünme çocukları çık dolaş bir iki saat deseniz mesela öyle kolaylaşacak ki hayat.
Destek çok önemli. Hayat çocuklarla zaten yeterince zor. Birde herşey tek kişinin üstünde olursa o evlilikte zamanla sarsılır dengesini yitirir. Destek olunmalı. Anneler kendine vakit ayırmalı. Bir şeyler düzeltilebilecekken harekete geçilmeli. Zaman varken değişmeli..
