Kendi kendine yemek yemek istiyor, dişlerini tıpkı bizi örnek alarak fırçalamak istiyor :)
Aslında resmen onunla tekrar büyüyorum ve bu çok eğlenceli oluyor..
istemediği bir kıyafetini giydirmekte zorlanıyorum artık. Ben şapka delisi biri olarak ona sürekli kıyafetine uygun şapka takma isteği duyuyorum :) Ama tabiki son kararı Ahmet veriyor..
o istemezse giymez, o istemezse takmaz..
Tabi büyümek ve büyütmek eğlenceli olduğu kadar çok zorda olmuyor değil. Bazen onu çözmeke çok zorlanıyorum. 2 yaş sendromu var diye çok makale okumuştum yaklaştıkça yaşıyorum..
Mesela çok takıntılı olabiliyor. Biz bu aralar sevimli köpekçik oyuncağımıza çok taktık mesela :)
ama biliyorum ki geçici bir durum. :)
bu arada babamızla maçlara gitmeye başladık..
o koyu bir beşiktaşlı..
Açık alanları daha çok sevdiğinden yazı iple çekmiyo değiliz :)
böyle böyle büyüyoruz ahmet beyle.. Zaman geçiyor mevsimler değişiyor.. Onun her haliyle her mevsim yaşanmaya değer..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder