Kardeş kıskançlığı vicdan muhasebesi 😒

Bazen diyorum ki mükemmel annecilik peşinde koşarken öleceğim.. Sürekli vicdan. Sürekli bir sorgulama. Nasıl olacak bu iş bana da yazık değil mi😒 Ahmet benim annelik eğitmenim en güzel tecrübem. Almir anneliği yaşatan.. Maalesef Gerçek bu. En keyifli Zaman'lar Ahmet'le geçti kabul ediyorum ama en amatör Zaman'larımda onunlaydı. Fakat Almir de bildiğin profesyonelim. Beslenmesinden banyosuna giyinmesinden oyalamasına kadar. Lakin ortada bir de kardeş kıskançlığı diye bir gerçek var. Çok üst boyutlarda yaşadığımız ve ailece bocaladığımız 😔 bir doktor bana senin yüzüne Dedi düşünebiliyor musunuz? Sen Zaman'ında bu kadar ilgi gösterip vakit ayırtmasaydın kabullenmesi bu kadar zor olmayacaktı Dedi Nasıl yani böyle birşey mümkün mü ama o Zaman o vardı ve çalıştığım için vicdan yapıyordum doğal olarak geri kalan bütün vaktim uykusuna kadar onunlaydı. Ha işte tam olarak problem bu Dedi sustum. Peki şimdi. Oyun vakti diye birşey yok. Almir uyuduktan uyanmasına kadar geçen zaman aralığına ne sığdırabilirsen o var. Dün gece Lego oynayalım Dedi. Uyuttum kardeşini odasına girdik. Nasıl Mutlu gözlerinin içi gülüyor . Tabi bende öyle. Çünkü ciddi anlamda uzun süredir onu öyle görmek mümkün değil. Tam kulemizi yaptık eğleniyoruz ki bir ağlama sesi👉 koştum almirin yanına etkiye tepki meselesi ardından Ahmet'in odasından ciddi bir ses geldi kucağımda Almir bir gideyim ki yaptığımız herşeyi bozmuş Alp'leri bağlı arkası dönük hemen git burdan Dedi. Ben çaresiz. Almir beslenecek altı alınacak. Üstüne aradan 10 dk geçtiği gibi gelip birde demez mi insan gelir oğlunu sakinleştirir. (Yaş 4) e ne olcak şimdi. Her akşam her sabah her an vicdan muhasebesi. Ama fazlaca yoruldum. Gerçekten kardeşlik ile ilgili her yazıyı kitabı takip ediyorum . Ama Real'de hiçbir işe yaramıyor anlamıyorum. Anlatamıyorum 😔 yani diyeceğim o ki bu süreç ne Zaman geçer be Zaman normale döneriz bilmiyorum ama en keyifli annelik yağabileceğim dönemin hüzünle geçiyor. 4 yaş aralığı bana iyi gelmedi. Diyeceğim o ki zor..

Sevildiğimi hissettim teşekkürler 😊

Geçen gece uykumun arasında almirin mırıldanmalarını duyduğum gibi fırladım yataktan eşim başında sorun yok yat birtanem uyumana devam et dedi sanırım saat gecenin 3 buçuğu felan.. Yattım tekrar.. Aradan 1 saat geçti geçmedi bu sefer ağlıyor.. Yine bir hamleyle kalktım baktım bu sefer ayaklarında onu uyutuyor.. Sen uyu Aşkım Dedi ben hallediyorum bir elinde de biberonla.. Uyuyamadım ama mutluluktan.. Ertesi sabah aynı saatte evden işe gitmek için çıkacaktık.. Benim yerime o uykusuz kalmayı tercih etti..  Bunu okurken e bunda ne var gayet normal diyenleriniz olacaktır eminim ama birde mümkün değil keşke diyenlerinizde.. Bu yazıyı okuyan beyler bazen ufak fedakarlıklar ilişkinizdeki birçok şeyi tekrar gözden geçirmenizi sağlar.. Sizin bilemediğiniz birçok kırgınlıkları onarır.. Sevgi'yi arttırır aşkı güçlendirir.. Sadece bir gece yarısı uyandığımda gördüğüm o manzara benim tam gün gülümsememe sebep oldu.. Sevdiğinizi söyleyin, ilginizi gösterin.. Düşünüldüğünü anlasın.. Bunun birçok yöntemi var.. Hazırlanan bir kahvaltı, eve bir buket çiçekle gelinilmesi vb gibi.. Uzatmayacağım.. Duygulandım, sevindim ve sevildiğimi önemsendiğimi hissettim teşekkür ederim seni seviyorum..

Hoşgeldin dünyamıza kıymetlim

Uzun zamandır almirin doğumuyla ilgili bir yazı yazmak vardı aklımda lakin hep erteledim. Sanırım artık Zaman'ı geldi. Ahmet'in aksine çok daha fazla hazırlıklarla hazırlandığım bu doğum maalesef çok zorluklarla tamamlandı. Doğum fotoğrafçım ve eşim içeri alınmadı. Planlı olmasına rağmen henüz 35 hafta 3 günlük bir gebelik olduğu ve bebeğin durumunun iyiliğinde emin olunmadığı için bir şekilde doğumhanede sadece doktor ve Ekibiyle birlikte kaldım. Bana spinal anestezi uygulanırken hala derdim eşim ve fotoğrafçıydı. Kaçamak cevaplar vs derken almirin ağlaması inletti ortalığı. İlk tepkim çok küçük oldu. Gerçekten öyleydi. 2300 kg 49 cm doğdu benim küçük ama yürekli savaşçım. Tam nihayet ikimizde sağlıklıyız derken almiri götürdüler. Bir yoğun bakım muhabbeti dönüyor ama anlayamıyorum tabi iyi kötü anestezi var vücutta . Neyse bitti dikiş çıkarken ameliyathaneden gülümsüyorum annem eşim teyzemler kapıda gördünüz mü diyorum Nasıl minik. Şaşkınlar meğer onlar yüzünü görememiş. Direk yoğun bakıma alınmış bebeğim. Kalbi durmuş solunum sıkıntısı yaşamış. Beynimden vurulmuşa dönüyorum. Neyse 5 saat sonra ayağa kalkıyorum ve ilk işim yoğun bakım kapısına dayanmak oluyor. Daha net görüyorum. O kablolar damar yolu beni yıkıyor. Şükür diyorum yinede. 2 gün kaldı ben hastanede Almir yoğunbakımda . Çıktık evimize sonra. Lakin öyle küçük öyle minik ki Nasıl büyücek bu Bebek diye düşünmeden edemiyor insan. Şimdi 3.5 aylık sarılık için ve gripten dolayı toplamda 8 günlük bir yoğun bakım maceramız oldu ve bitti. Allahım bir daha düşürmesin..