Hoşgeldin dünyamıza kıymetlim

Uzun zamandır almirin doğumuyla ilgili bir yazı yazmak vardı aklımda lakin hep erteledim. Sanırım artık Zaman'ı geldi. Ahmet'in aksine çok daha fazla hazırlıklarla hazırlandığım bu doğum maalesef çok zorluklarla tamamlandı. Doğum fotoğrafçım ve eşim içeri alınmadı. Planlı olmasına rağmen henüz 35 hafta 3 günlük bir gebelik olduğu ve bebeğin durumunun iyiliğinde emin olunmadığı için bir şekilde doğumhanede sadece doktor ve Ekibiyle birlikte kaldım. Bana spinal anestezi uygulanırken hala derdim eşim ve fotoğrafçıydı. Kaçamak cevaplar vs derken almirin ağlaması inletti ortalığı. İlk tepkim çok küçük oldu. Gerçekten öyleydi. 2300 kg 49 cm doğdu benim küçük ama yürekli savaşçım. Tam nihayet ikimizde sağlıklıyız derken almiri götürdüler. Bir yoğun bakım muhabbeti dönüyor ama anlayamıyorum tabi iyi kötü anestezi var vücutta . Neyse bitti dikiş çıkarken ameliyathaneden gülümsüyorum annem eşim teyzemler kapıda gördünüz mü diyorum Nasıl minik. Şaşkınlar meğer onlar yüzünü görememiş. Direk yoğun bakıma alınmış bebeğim. Kalbi durmuş solunum sıkıntısı yaşamış. Beynimden vurulmuşa dönüyorum. Neyse 5 saat sonra ayağa kalkıyorum ve ilk işim yoğun bakım kapısına dayanmak oluyor. Daha net görüyorum. O kablolar damar yolu beni yıkıyor. Şükür diyorum yinede. 2 gün kaldı ben hastanede Almir yoğunbakımda . Çıktık evimize sonra. Lakin öyle küçük öyle minik ki Nasıl büyücek bu Bebek diye düşünmeden edemiyor insan. Şimdi 3.5 aylık sarılık için ve gripten dolayı toplamda 8 günlük bir yoğun bakım maceramız oldu ve bitti. Allahım bir daha düşürmesin..