Sana duyduğum sevginin doyumsuz bir tadı var ama adı yok bebeğim,
Aşk desem aşk değil, sevgi desem yeterli değil.
Öyle bir duygu ki bu daha varlığını görmeden, sadece hissetmeyle başladı.
Sen daha doğmadan en güzel ninniler en güzel şarkılar sana adandı.
Bir sevgiliye mektup yazar gibi başladım sana duygularımı anlatmaya.
Hatta ilk mektupların yazıldığında,
Postacının getireceği adreste bile yoktun daha.
Gecelerin, uykunun en tatlı yerinde uyanıveriyorum özleminle.
Gidip bakıyorum üstün açılmış mı? Terlemiş misin diye.
Sonra seyrediyorum seni,
Doyasıya kokluyorum o mis gibi kokan tenini.
Yaptığın herşeyi inceliyorum büyük bir dikkatle,
Gösterilerini seyrediyorum hayatımda duyduğum en büyük heyecanla.
Sen gözünü ayırmadan sunuyorsun tüm emeğini bana,
Bense kalbimin gürültüsüyle nedenini bile bilmeden
Gözlerimden akıtıyorum iki damla.
Sevincimle sevincim, acınla acım iki katına çıkar bu dünyada.
Hastalandığında yüreğim acır, sen öksürürsün benim ciğerlerim acır.
Sonra düşünüyorum kim bilir hayat neler yaşatacak sana.
Ve ben hangisine karşı koyabileceğim senin adına.
Ben sadece mutlu çocuk olmanı değil,
Kendi ayakların üzerinde durabilmeyi öğretiyorum sana,
Yokluğumda dimdik ayakta olabilmen için yaşamında.
Umarım yaşamın boyunca senin gibi temiz ve güzel şeyler çıkar karşına.
Dedim ya bebeğim, bir ad koyamadım sana olan sevgimi anlatmaya;
Her ne olursa olsun bu sevdanın adı, iyi ki girdin dünyama!
Mevla tarafından bir canlıya verilmiş en büyük lütuflardandır annelik;
Bir canlıya canıyla can olabilmek, hareket eden o küçük bedenini içinde hissedebilmek.
Her yaşında ayrı bir mutluluk kaynağı olan bir çocuğa sahip olabilmek,
Onunla büyüyüp, onunla hayatı tekrar öğrenebilmek.
Ne mutlu anne olmanın güzel anlamlarını yaşatabilen çocuklara,
Ne mutlu hayırlı ve güzel ahlaklı çocuklar yetiştirmeyi başaran annelere...
SENİ ÇOK SEVİYORUM ANNECİĞİM !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder