Hakkımda

4 kişilik bir ailenin tek kız çocuğuydum. Yeterince şımartılmış her istediği hemen hemen olmuş bir çocuk.. Tabi 90 larda ne kadar şey istenir ne kadarı olur orası ayrı bir muamma. Ticaret meslek lisesi mezunu ticaret üniversitesi terk'im :( Babamı 46 yaşında kaybettikten sonra 19 yaşımdayken başladı iş haytım. Daha doğrusu hayat maratonum. 20 li yaşlarda tanıştım eşimle. Senesine en kıymetlim geldi dünyaya. Ve geçmişte bahsettiğim kızdan şimdi eser olmayan ben.. Anne olmak hayatımın en zorlu görevi ve en güzel şeyi. Şimdi herşey onun için. Beslenmesi,uyuması, oynaması, okul hayatı, geleceği..

30 Haziran 2012 Cumartesi

miniğim.. (20.hafta)


Bugün, çok şey anLatır gibisin...
sıcakLığını hissediyorum...konuşmadan eLLerimiz herşeyi konuşuyor gibi...bugün bir başka yaşattığın.. daha çok sahipLenir..daha çok sahipLendirir gibisin...Bugün, seni daha çok özLediğimi farkettirdin..Sensiz oLamayacağımı...Kokunu duyar gibiyim şimdiden...Tepkisiz kaLdığın zaman soLuğum kesiLiyor gibi..Ciğerim kopmuş gibi oLuyorum..Oysa hissediyorsun yaşadığım duyguLarı "anne ben burdayım" dercesine kıpırdadığın an her kötü şey siLiniyor akLımdan..Sadece sen oLuyorsun dönen zamanda..Sadece seni hissediyorum o an..Bugün, bir başka dokunuyorsun sanki..O küçücük eLLerin, ayakLarın.. özlüyorsun biLiyorum..özLüyorum sende biLiyorsun...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder