Hakkımda

4 kişilik bir ailenin tek kız çocuğuydum. Yeterince şımartılmış her istediği hemen hemen olmuş bir çocuk.. Tabi 90 larda ne kadar şey istenir ne kadarı olur orası ayrı bir muamma. Ticaret meslek lisesi mezunu ticaret üniversitesi terk'im :( Babamı 46 yaşında kaybettikten sonra 19 yaşımdayken başladı iş haytım. Daha doğrusu hayat maratonum. 20 li yaşlarda tanıştım eşimle. Senesine en kıymetlim geldi dünyaya. Ve geçmişte bahsettiğim kızdan şimdi eser olmayan ben.. Anne olmak hayatımın en zorlu görevi ve en güzel şeyi. Şimdi herşey onun için. Beslenmesi,uyuması, oynaması, okul hayatı, geleceği..

3 Eylül 2014 Çarşamba

Bayram Çocuğu

Nerde eski bayramlar diye yakınıp başlayalım yazıma :) Yeni alınan ayakkabılar başucuna koyulur kıyafetler ütülenir hazırlanır ayakkabıların yanında yerini alırdı. Çocukluğuma dair beni en mutlu eden şey budur. Bunu oğluma yaşatmalıyım diye düşündüm. Beşiğine asmıştım bayramlıklarını :) herşeyden bir haber olan ahmet uyurken elini masumca ayakkabısına koymuş fotoğraflanmaya değer bir kare diye düşündüm.
Tabi bu fotoğrafta biraz küçük:) şimdi dana olduk hatta tarz sahibi :) Bütün hayatın bayram tadında olsun.. Hep bol gülüşlü mutluluk dolu bayramlar geçirmen dileğiyle.. Bazı anlar vardır ki ömre bedel. Senin doğduğun günden beri yaşadığın her anın benim için ömre bedel :) Senin annen olduğum için çok mutluyum. Sen hep gül çocuk..



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder