Hakkımda

4 kişilik bir ailenin tek kız çocuğuydum. Yeterince şımartılmış her istediği hemen hemen olmuş bir çocuk.. Tabi 90 larda ne kadar şey istenir ne kadarı olur orası ayrı bir muamma. Ticaret meslek lisesi mezunu ticaret üniversitesi terk'im :( Babamı 46 yaşında kaybettikten sonra 19 yaşımdayken başladı iş haytım. Daha doğrusu hayat maratonum. 20 li yaşlarda tanıştım eşimle. Senesine en kıymetlim geldi dünyaya. Ve geçmişte bahsettiğim kızdan şimdi eser olmayan ben.. Anne olmak hayatımın en zorlu görevi ve en güzel şeyi. Şimdi herşey onun için. Beslenmesi,uyuması, oynaması, okul hayatı, geleceği..

3 Eylül 2014 Çarşamba

Kreş mi Ev mi

Çalışan anne olmanın zor yanlarından biri de birlikte çok fazla vakit geçirememek :( Peki artık 3 yaşına geliyor kreşe gitmeli mi? Yine uzun araştırmalar, tecrübeli annelere sorulan sorulardan sonra bir de deneme yanılma yöntemine karar verdim. Çalıştığım kurumun yakınında bir kreşi araştırıp gitmesini uygun gördüm. Her sabah bir kabustu :( ağlamalar, uyanmak istememeler, akşam yatmak istememek, okulda yenmeyen yemekler, kurallara uymayan çocuk.. Çok başarılı ve kolay olmadı anlıyacağınız.. Anane ve babanne baskısı bir yandan ağlatma biz bakıyoruz ne gerek var (paylaşılmayan bebek). Artık oğlumun okula gitmemek için bana öğretmen vurdu yalanı Maalesef ki yalan attı ve ben bu yüzden okulu karıştırdım :( (hala utanıyorum) kameralar izlendi, müdür ve öğretmen münakaşa, tartışma. Sonuç olarak ortada bir vurmasöz konusu bile değil. Ahmeti kreşten almaya karar verdim. Şimdilik anneannede devam. Arada bir soruyorum istermisin okula gitmek diye bazen evet diyor. Ama oğlumun istediği sadece kendi yaşıtlarıyla 1 kaç saat oyun oynamak bunu çözdükten sonra onu aktivite kulüp gibi yerlere götürmek daha mantıklı geldi. Şimdi yarım gün oyun grubu olarak gönderme planındayım. Ama bu kötü geçen kreş macerasından sonra oldukça titizleniyorum :)




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder