Hakkımda

4 kişilik bir ailenin tek kız çocuğuydum. Yeterince şımartılmış her istediği hemen hemen olmuş bir çocuk.. Tabi 90 larda ne kadar şey istenir ne kadarı olur orası ayrı bir muamma. Ticaret meslek lisesi mezunu ticaret üniversitesi terk'im :( Babamı 46 yaşında kaybettikten sonra 19 yaşımdayken başladı iş haytım. Daha doğrusu hayat maratonum. 20 li yaşlarda tanıştım eşimle. Senesine en kıymetlim geldi dünyaya. Ve geçmişte bahsettiğim kızdan şimdi eser olmayan ben.. Anne olmak hayatımın en zorlu görevi ve en güzel şeyi. Şimdi herşey onun için. Beslenmesi,uyuması, oynaması, okul hayatı, geleceği..

3 Eylül 2014 Çarşamba

Çalışan anne olmak

 Çok fazla kafa kurcalayan, vicdan yaptıran Bir şey olduğu kesin.. Peki ama ya mecbursan. 4 aylıktı oğlum ondan ilk ayrıldığım zaman :( ilk işe gittiğim gün ağlamaktan gözümün önünü göremiyordum. Sonraki gün, diğer gün vs... Uzun süre ağlamaklı salyalı sümüklü bir ayrılış oldu her iş günü.. Vicdanım rahat etsin diye en iyi marka bebek ürünleri, kıyafetler, pahalı oyuncaklar.. Şimdi nasıl saçma geliyor. Zaten ihtiyacım olduğu için çalışmıyor mu ki insan. Kazandığımı onun masrafına haradıktan sonra çalışıp bebeğimden ayrılmanın ne anlamı var. Hem dünyayı alsan ne fayda yanında vakit geçiremedikten sonra. İlk eltim beni arayıp merve ahmetin dişi çıktı dediğinde yıkılmıştım adeta. Çünkü benim küçük tombalak oğlumun deli gibi damakları kaşınıyor ve ben her sabah ve akşam elimde kaşık ses geliyor mu diye kontrol ediyordum. Bana kısmet olmadı ya o dişi görmek :( O benim oğlumdu ama ben ilk lerinde yanında olamıyordum. Ama ona iyi bir hayat hazırlıyordum bir yandan. Bir yandan da çalışmayıp evde çocuğuyla vakit geçiren arkadaşlarımla konuşuyordum. Çoğu ev temizliği, yemek internet derken gün bitiyor diyorlardı. Artık içim bir nebze olsun rahattı. Çünkü ben eve gittiğimde yemek dışında ahmet uyanıkken sadece onunla oyun oynayarak masal okuyarak severek, gezerek vakit geçiriyordum. Yani işin özü kaliteli vakit geçirmek diyebilirim.
Bir hafta sonu anne baba çocuk geziyor bir hafta sonu anne oğul geziyorduk. Bazen evde ama doya doya vakit geçiriyorduk. Şimdi oğlum 3 yaşına giriyor. Kendini bildi bileli annesi çalışıyor. Şu sıralar işe gitmesen olmaz mı anne biz seninle çok güzel vakit geçiriyoruz diye mırıldanıyor. Ona güzel vakit geçirmemizin sebebinin birbirimizi özlediğimiz için olduğunu anlattım. Aslında hergün yanyana olsak ve hep oyun oynasak gezsek sıkılırız mesajını verdim. Şimdi anne sen git ben seni özliyim gel oyun oynayalım gezelim birlikte kule yapalım felan diyor. Çalışan anne iseniz ve iş dışındaki vaktinizi çocuğunuzla doya doya geçiriyorsanız vicdanınız rahat olsun. Hem çalışmak anneye maddi manevi güven verirken bir yandan da kendini hızlı toparlamasına sosyalleşmesine, çocuğuna daha iyi vakit ayırmasına sebep oluyor. Oğlumla geçirdiğim her saniye bile çok önemli. Boşa geçmememli, boş geçmemeli..






Hiç yorum yok:

Yorum Gönder